نیاز به سرمایه اولیه : دارد – میزان ریسک : زیاد – میزان بازدهی : زیاد
مفهوم عرضه اولیه برای فعالان بازارهای مالی سنتی به خصوص بازار سرمایه بسیار آشنا است. در بازار سهام، عرضه اولیه به معنی فروش سهام شرکت برای اولین بار در بازار می باشد. در بازار رمزارزها نیز مفهوم مشابه آن وجود دارد. عرضه اولیه ارز دیجیتال به معنی فروش مقداری از توکن‌های یک پروژه به منظور جذب سرمایه و تامین مالی فعالیت‌های آتی شرکت است. البته این دو مورد تفاوت‌های زیادی نیز باهم دارند. در بازار سرمایه عرضه اولیه طبق قوانین حاکم بر بازار انجام می گیرد. در بازار رمزارزها قانون‌گذاری برای این کار وجود ندارد.
برای درک بهتر تصور کنید شما میخواهید کسب و کار جدیدی راه اندازی کنید و نیاز به سرمایه اولیه دارید. شاید برای سرمایه اولیه از بانک وام بگیرید و یا با کسی شراکت نمایید. در این صورت شما مقداری از مالکیت آن کسب و کار را به سرمایه گذار از دست خواهید داد. اما اگر می توانستید با هر روشی بدون نیاز به از دست دادن مالکیت خود سرمایه اولیه فراهم کنید قطعا این روش را انتخاب میکردید. این روش دقیقا روش جمع سپاری (Crowdfunding ) است که در ارز های دیجیتال به ICO ها مشهور است. روش IEO , IDO هم بسیار به این روش مشابه است. اما دو نکته قابل توجه وجود دارد:
- اعتبار این پروژه ها باید به دقت بررسی شود.تقریبا اکثر پروژه های ICO پروژه های کلاهبرداری است. برای آشنایی بیشتردیده بان کلاهبرداری های ارزدیجیتال را ماطلعه کنید.
- برای شرکت در این پروژه ها باید احراز هویت نمایید. چون صرافی های خارجی اکثرا کاربران ایرانی را تحریم کرده اند، شما باید سعی کنید از روش های دور زدن تحریم ها استفاده نمایید.
برای این منظور به عنوان محدودیت های کاربران ایرانی در ارزهای دیجیتال،صرافی ها و کیف پول ها مراجعه کنید
معمولا عرضه اولیه با قیمت بسیار پایینی انجام میگیرد. اگر پروژه ارز دیجیتال قوی باشد، با سرمایه‌گذاری در عرضه اولیه می‌توان سود زیادی کسب نمود.
فهرست مطالب
انواع عرضه اولیه رمز ارز
عرضه اولیه رمزارزها به سه شکل قابل اجرا است
1-(Initial Coin Offering ) ICO
شکل اول آن که ICO نامیده می‌شود به معنی انجام عرضه اولیه توسط خود شرکت و در بستر وب‌سایت آن می باشد.
یکی از راه‌های تامین مالی شرکت‌ها در ابتدای مسیر تجاری، عرضه سهام شرکت به عموم مردم و دریافت منابع مالی در قبال آن می باشد. برای شرکت‌ها و افرادی که در حوزه ارزهای دیجیتال فعالیت می‌کنند، این فرآیند به عنوان ICO یا عرضه اولیه ارز دیجیتال شناخته می‌شود. معمولا در این مرحله، قیمت ارزهای دیجیتال برای سرمایه‌گذاران مناسب می باشد و به همین دلیل خیلی از افراد دنبال خرید سکه‌ها در این مرحله می باشند. در اینجا علاوه بر تعریف عرضه اولیه ارز دیجیتال، مزایا و معایب آن، طریقه دسترسی به لیست ICOها، نحوه خرید ارزهای دیجیتال و تفاوت‌های ICO با سایر روش‌های عرضه سکه مثل IEO، آموزش داده خواهد شد.
عرضه اولیه ارز دیجیتال (Initial Coin Offering | ICO ) در صنعت رمزارزها، معادل عرضه اولیه سهام شرکت‌ها (IPO ) در بازار سهام می باشد. شرکت‌هایی که برای ساخت سکه، اپلیکیشن یا سرویس جدید به منابع مالی نیازمندند، با اجرای ICO به این مهم دست پیدا می‌کنند. سرمایه‌گذارانی که پروژه معرفی شده برایشان جذاب می باشد، در عرضه اولیه ارز دیجیتال شرکت می‌کنند و مقداری توکن که توسط شرکت ارائه شده، دریافت می‌کنند. این توکن امکان دارد در سرویس‌های ارائه شده توسط شرکت قابل استفاده باشد یا اینکه فقط به عنوان سندی مبنی بر سهامداری شخص در آن شرکت یا پروژه باشد. عرضه اولیه یکی از مفاهیم شناخته شده در آموزش ارز دیجیتال می باشد که در ادامه به طور کامل آموزش داده می‌شود.
روش کار ICO
زمانی که یک شرکت نوپا در حوزه رمزارزها می‌خواهد از طریق ICO تامین مالی کند، معمولا در قدم اول اقدام به انتشار سفیدنامه (Whitepaper ) می‌نماید. سفیدنامه حاوی اطلاعات مهمی برای سرمایه‌گذاران می باشد. چند مورد از این اطلاعات در ادامه آمده است:
- پروژه شرکت در مورد چه موضوعی است؟.
- پروژه چه مشکلی را قرار است حل نماید.
- چه مقدار پول مورد نیاز است.
- بنیان‌گذاران پروژه چه مقدارارز دیجیتال برای خود نگه می‌دارند.
- خرید عرضه اولیه با چه نوع پولی قابل انجام می باشد.
- عرضه اولیه ارز دیجیتال چه مدت طول می کشد.
در طول زمانی که عرضه اولیه ارز دیجیتال برقرارمی باشد، علاقه‌مندان و طرفداران پروژه مقداری از توکن‌های پروژه را با پول فیات (Fiat Money ) یا ارز دیجیتال خریداری می نمایند. منظور از پول فیات، پول رایج کشورهای مختلف مثل دلار، یورو و ریال می باشد. توکن‌های خریداری شده به سرمایه‌گذاران داده می‌شود و داشتن آنها مانند داشتن سهام شرکت‌های بورسی است.
در صورتی که پول جمع‌آوری شده حداقل مورد نیاز شرکت را برآورده نکند، امکان دارد پول به حساب سرمایه‌گذاران برگردانده شود. در این صورت، عرضه اولیه ارز دیجیتال با شکست روبه‌رو خواهد شد. اما اگر منابع لازم برای شرکت، در طی بازه زمانی مشخص شده تامین شد، ICO موفق بوده و پول جمع‌آوری شده برای اهداف تعیین شده پروژه خرج می‌شود.
نحوه اطلاع از عرضه اولیه ارز دیجیتال
هیچ دستورالعملی برای پیدا کردن عرضه اولیه ارزهای دیجیتال با نرخ بازگشت سرمایه بالا موجود نیست. کاربران برای شرکت در عرضه اولیه هر ارزی، باید اطلاعات موجود از آنها را در سایت‌ها و منابع مختلف مطالعه نمایند. با توجه به اینکه شرکت‌ها نیاز به تامین مالی دارند، تبلیغات گسترده‌ای برای عرضه اولیه ارز دیجیتال خود انجام می‌دهند. بنابراین، برای اطلاع از پروژه‌هایی که قرار باشد ICO داشته باشند، استفاده از فضای مجازی و سایت‌های مربوطه می‌تواند کمک بزرگی باشد. سایت‌های معتبر زیادی لیست پروژه‌ها را در اختیار کاربران قرار می‌دهند. در ادامه لینک یکی از معتبرترین سایت‌ها قرار داده شده است.
لینک سایت معرفی عرضه اولیه ارز دیجیتال: +
در ICO شرکت کنیم یا نه؟
در عرضه اولیه عمومی (Initial Public Offering (IPO ) ) سرمایه‌گذار، تعدادی از سهام یک شرکت را در ازای مقداری که سرمایه‌گذاری کرده دریافت خواهندکرد. اما در ICO سهامی وجود ندارد و در عوض یک شبکه بلاک چینی وجود دارد که سکه‌های آن، نقش سهام را دارند و بین سرمایه‌گذاران تقسیم می‌شوند.اغلب مواقع سرمایه‌گذاران رمزارزهایی مانند بیت‌کوین و اتریوم داده و در برابر آن مقداری از رمزارز جدید را دریافت می‌کنند.
با گسترش روزافزون استفاده از ICO در صنعت بلاک چین و روی آوردن تعداد زیادی از سرمایه‌گذاران به مشارکت در آنها، چالش‌ها، ریسک‌ها و فرصت‌های پیش‌بینی نشده زیادی نیز به وجود آمده است. بسیاری از سرمایه‌گذاران با این امید در عرضه اولیه ارزهای دیجیتال شرکت می‌کنند که در مدت زمان کوتاه، سود کلانی از پروژه‌ها دریافت کنند. دلیل این امر، عرضه اولیه‌های موفقی است که در طی سال‌های گذشته سود کلانی نصیب تریدرها و سرمایه‌گذاران کرده است. این رویکرد ممکن است ضررهای جبران‌ناپذیری به سرمایه‌گذاران وارد کند. در ادامه مزایا و معایب سرمایه‌گذاری در عرضه اولیه ارز دیجیتال بررسی می‌گردد.
مزایای عرضه اولیه رمز ارز
چرا باید در عرضه اولیه ارز دیجیتال شرکت کنیم؟ پاسخ به این سوال می‌تواند تا حدود زیادی مزایای عرضه اولیه ارز دیجیتال را مشخص نماید سرمایه‌گذاران در فاز عرضه اولیه، توکن‌های یک پروژه را با قیمت مناسبی خریداری می‌کنند. آنها امیدوارند که پروژه با موفقیت انجام شود و اگر واقعا این اتفاق بیفتد، ارزش توکن‌های خریداری شده بالا می‌رود. این افزایش قیمت می‌تواند بازگشت سرمایه هنگفتی برای سرمایه‌گذاران داشته باشد. بنابراین، اصلی‌ترین مزیت شرکت در عرضه اولیه ارزهای دیجیتال کسب سود کلان می‌باشد.
برای درک درست از میزان سودی که ICOها می‌توانند برای سرمایه‌گذاران داشته باشند به آمار منتشر شده در سال 2017 توجه نمایید. در این سال، 435 عرضه اولیه ارز دیجیتال با موفقیت برگزار شد که هرکدام از آنها به طور میانگین 12/7 میلیون دلار سرمایه جمع‌آوری کردند. در مجموع، حدود 5/6 میلیارد دلار جذب سرمایه صورت گرفت که 25 درصد از این مقدار مربوط به ده پروژه بزرگ بود. نهایتا، توکن‌های خریداری شده به طور میانگین به صورت دلاری 12/8 برابر رشد کردند.
با توجه به اهمیت مدیریت ترید در بازار سرمایه، فرادرس اقدام به انتشار فیلم آموزش مدیریت حرفه ای ترید در بازار سرمایه نموده که لینک آن در ادامه آمده است.
معایب عرضه اولیه رمز ارز
برای شرکت‌ها، برگزاری ICO خیلی آسان است. سرویس‌های آنلاینی موجودند که با استفاده از آنها می‌توان در عرض چند ثانیه توکن ساخت. لذا، سرمایه‌گذاران باید به این نکته توجه کنند که بر خلاف سهام شرکت‌ها در بازار بورس، توکن‌های ارز دیجیتال ارزش ذاتی و ضمانت قانونی ندارند. مدیرانِ عرضه اولیه ارزهای دیجیتال، طبق موارد ذکر شده در سفیدنامه، توکن‌های خود را ایجاد می‌کنند. این توکن‌ها بر اساس برنامه قبلی بین سرمایه‌گذاران توزیع می‌کنند.
از آن‌جایی که عرضه اولیه ارز دیجیتال عمدتا ضمانت قانونی ندارد، بسیاری از کلاهبردان به دنبال شکار پول سرمایه‌گذاران مبتدی و ناآگاه هستند. بیشتر پروژه‌های معرفی شده در عرضه اولیه‌ها اسکم (Scam ) یا کلاهبرداری هستند. با توجه به اینکه، در حال حاضر دولت‌ها از این فرآیند پشتیبانی نمی‌کنند، در صورت شرکت در این عرضه اولیه‌ها و کلاهبرداری مدیران پروژه، امکان بازگشت سرمایه وجود نخواهد داشت.
در سال 2017 و با گسترش استفاده از عرضه اولیه رمزارزها، دولت چین برگزاری ICO و سرمایه‌گذاری در آن را غیرقانونی اعلام کرد و آنها را برای ثبات مالی و اقتصادی دنیا مضر دانست. به طور مشابه، در سایر کشورها و شرکت‌ها نیز همین رویه پیش گرفته شد. شرکت‌هایی مانند فیسبوک، توییتر و گوگل، تبلیغات ICO را به کل حذف کردند. طی ماه‌های اخیر، دوباره دید دولت‌ها به عرضه اولیه رمزارزها بهتر شده است. قانون‌گذاران به جای حذف عرضه اولیه ارز دیجیتال به دنبال قانونی کردن آن هستند.
عرضه اولیه ارز دیجیتال رایگان
اگر بار دیگر تعریف عرضه اولیه ارز دیجیتال را مرور کنیم، متوجه خواهیم‌شد که هدف از ایجاد آن، جذب سرمایه برای پروژه‌های بلاک چینی می‌باشد. بنابراین، عرضه اولیه ارز دیجیتال نمی‌تواند به صورت رایگان انجام گردد. فرآیندی که بین عموم مردم به اشتباه، با نام عرضه اولیه رایگان شناخته می‌شود، مفهومی به نام ایردراپ (Air Drop ) است. در فرآیند ایردراپ، تیم بازاریابی شرکت به منظور جلب توجه افراد به سمت پروژه، اقدام به اهدای رایگان توکن‌های شبکه به افراد می‌کند. این کار با تعداد محدودی سکه و پس از تکمیل فرآیندهایی توسط افراد صورت میگیرد. معمولا از افراد خواسته می‌شود شبکه‌های اجتماعی مربوط به پروژه را دنبال نمایند. پس از آن مقداری توکن به کیف پول آنها واریز می‌گردد.
IPO چیست و چه تفاوتی با ICO دارد؟
در شرکت‌های معمولی، چندین راه برای تامین مالی به منظور توسعه و گسترش شرکت وجود دارد. شرکت می‌تواند در ابتدای امر با سرمایه اولیه مالکان شرکت اداره شود و در طی زمان و با سوددهی، بزرگ و بزرگ‌‌تر شود. در این حالت مالکیت تمام سهام شرکت در اختیار صاحبان شرکت خواهد بود. اما برای توسعه و اجرای برنامه‌ها، صاحبان شرکت باید مدت زمان زیادی صبر نمایند. گزینه دیگر، دریافت پول از سرمایه‌گذارانِ خارج از شرکت و اعطای بخشی از سهام شرکت به آنها است. روش سوم رجوع به عموم مردم و تامین مالی از تک‌تک سرمایه‌گذارانمی‌باشد. این فرآیند عرضه اولیه به عموم یا همان IPO نامیده می‌شود.
در حالی که IPO کاملا با سرمایه‌گذاران حرفه‌ایِ مشغول در بازاهای مالی، روبه‌رو است، ICO با افراد حمایت‌کننده‌ای طرف است که مشتاق به سرمایه‌گذاری در پروژه جدید هستند. تامین مالی در عرضه اولیه ارز دیجیتال از طریق جمع‌آوری پول‌های خرد افراد صورت میگیرد که البته تمام این سرمایه‌گذاران به دنبال کسب سود از این سرمایه‌گذاری خرد خود هستند. بنابراین می‌توان ICO را معادل عبارت فروش به عموم (Crowdsales ) به شمارآورد.
علاوه بر موارد گفته شده، عرضه اولیه ارز دیجیتال دو تفاوت ساختاری مهم با IPO دارد. تفاوت اول این است که عرضه اولیه عمومی توسط ارگان‌های مالی رسمی هر کشور قانون‌گذاری می‌شود. اما عرضه اولیه ارز دیجیتال توسط هیچ نهادی قانون‌گذاری نمی‌شود و نظارتی بر روی آن وجود ندارد. تفاوت دوم مربوط به ساختار ارزهای دیجیتال و بلاک چین‌هامی‌باشد. از آن‌جایی که ارزهای دیجیتال سیستم غیرمتمرکز دارند و قانون‌گذاری برای آنها انجام نمی‌گردد، برگزاری ICO به مراتب راحت‌تر از IPO می‌باشد.
انواع عرضه اولیه ارز دیجیتال چیست ؟
عرضه اولیه ارز دیجیتال به سه شکل مختلف قابل اجرا است. در شکل اول، شرکت یک هدف یا محدودیت مشخص برای سرمایه‌گذاری تعیین می‌نماید. بنابراین، قیمت هر توکن فروخته شده در ICO از پیش تعیین شده و تعداد کل سکه‌ها ثابت است. به عنوان مثال، 2 میلیون سکه از ارز دیجیتال مورد نظر به قیمت هر سکه 10 سنت عرضه شده و هیچکدام از این اعداد قابل تغییر نخواهندبود.
در حالت دوم، تعداد کل سکه‌ها ثابت، اما مقدار سرمایه‌گذاری متغیر می‌باشد. این به این معنی است که توزیع توکن‌ها بین سرمایه‌گذاران، بستگی به مقدار کل سرمایه‌گذاری شده در ICO دارد. بنابراین در این حالت، قیمت از پیش تعیین شده‌ای برای هر توکن وجود نخواهدداشت و هر چقدر پول بشتری در ICO سرمایه‌گذاری شود، قیمت توکن بالاتر خواهد بود. به عنوان مثال، 2 میلیون سکه از ارز دیجیتال مورد نظر ارائه می‌شود اما قیمتی برای آنها تعیین نشده است. پس از عرضه، اگر 2 میلیون دلار سرمایه جذب شده باشد، در اینصورت هر سکه 1 دلار قیمت خواهد داشت.
حالت سوم عرضه اولیه رمزارزها به این شکل می‌باشد که عرضه توکن‌ها متغیر بوده و با توجه به مقدار سرمایه دریافتی از سرمایه‌گذاران مشخص می‌شود. در این حالت، قیمت توکن ثابت بوده ولی محدودیتی برای کل سکه‌ها وجود ندارد. به عنوان مثال، قیمت هر ارز دیجیتال 1 دلار است. هر چقدر سرمایه‌گذاران پول بیشتری داشته باشند، به ازای آن سکه بیشتری دریافت می‌کنند. در نهایت ممکن است 2 هزار یا 2 میلیون سکه بین سرمایه‌گذاران توزیع شود.
مقایسه عرضه اولیه در صرافی‌های متمرکز و غیرمتمرکز
عرضه اولیه در هر دو مدل صرافی شباهت‌های زیادی به هم دارد. در هر دو حالت، تامین مالی پروژه‌ها به سرعت انجام و بلافاصله پس از عرضه اولیه، امکان انجام معاملات برای رمزارز فراهم می‌گردد. سرمایه‌گذاران در هر دو حالت نسبت به پروژه‌ها احساس اطمینان بیشتری نسبت به ICO دارند. توسعه‌دهندگان شبکه بلاک چین نیز هزینه زمانی و مالی کمتری نسبت به ICO پرداخت می‌کنند.
اما تفاوت‌هایی نیز بین این دو روش وجود دارد. صرافی‌های متمرکز قوانین سفت و سختی برای عرضه اولیه ارزهای دیجیتال دارند که اهم آنها در زیر آورده شده‌اند.
- توسعه‌دهندگان باید مبلغی هنگفت یا بخشی از توکن‌های شبکه را در اختیار صرافی قرار دهند.
- توسعه‌دهندگان برای مدتی نخواهندتوانست توکن خود را در صرافی رقیب لیست کنند.
- صرافی‌های متمرکز، آزادی عمل بسیار کمی در کنترل پارامترهای فروش توکن پروژه دارند.
این در حالی است که صرافی‌های غیرمتمرکز، مدل لیستینگ و فروش به‌صرفه‌تری به توسعه‌دهندگان ارائه می‌نمایند در این حالت، از منابع موجود در استخرهای نقدینگی صرافی (Liquidity Pools )، برای خرید و فروش توکن استفاده می‌گردد. هزینه لیستینگ آن نیز در مقایسه با صرافی‌های متمرکز بسیار کمتر می‌باشد. صرافی‌های غیرمتمرکز معروفی مثل Uniswap و Polkastarter اقدام به برگزاری عرضه اولیه می‌کنند.
مثال عرضه اولیه ارز دیجیتال ICO
با افزایش استقبال سرمایه‌گذاران از ICOها و هجوم سرمایه‌گذاران خرد به این بازار، مبالغ جمع‌آوری شده توسط توسعه‌دهندگان نیز افزایش می‌یابد. هنگام ارزیابی یک پروژه که عرضه اولیه شده است، توجه به مقدار پول جمع‌آوری شده در عرضه اولیه و نرخ بازگشت سرمایه می‌تواند مفید باشد. برخی اوقات عرضه اولیه‌های با بازگشت سرمایه بالا، شامل ارزهایی می‌باشند که در عرضه، استقبال خوبی از آنها صورت نگرفته بود. برعکس این حالت نیز رخ داده و عرضه اولیه‌ای که با استقبال خوبی همراه بوده، نتوانسته است نرخ بازگشت سرمایه خوبی داشته باشد.
عرضه اولیه اتریوم در سال 2014 پیشگام این حوزه بود که در طی مدت 42 روز توانست 18 میلیون دلار سرمایه جمع‌آوری نماید. اتریوم با اجرای قراردادهای هوشمند و اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز، دید خوبی نسبت به عرضه اولیه ارز دیجیتال بین عموم سرمایه‌گذاران ایجاد کرد. در عرضه اولیه، قیمت اتریوم 0/67 دلار بود در حالی که قیمت آن تا 4000 دلار هم رشد کرده است.
در سال 2015، عرضه اولیه ارز دیجیتال دو مرحله‌ای، توسط شرکت Antshares یا همان NEO ، برگزار گردید. مرحله اول تا اکتبر 2015 و مرحله دوم تا سپتامبر 2016 ادامه یافت. در طی این مدت، نئو 4/5 میلیون دلار سرمایه جذب نمود. اگرچه این پروژه از نظر جذب سرمایه جزو پروژه‌های قوی نبود اما توانست بازگشت سرمایه بی‌نظیری برای سرمایه‌گذاران خود فراهم نماید. قیمت عرضه اولیه نئو حدود 3 سنت بود که تا 187 دلار رشد داشت.
در سال‌های اخیر ICOها از منظر جذب سرمایه رشد خوبی داشته‌اند. Dragon Coin در سال 2018، توانست در طی یک ماه عرضه اولیه، 320 میلیون دلار سرمایه جمع‌آوری نماید. بعد از آن شرکت پشتیبان بستر ایاس (EOS ) رکورد دراگون کوین را شکست و توانست در طی یکسال، 4 میلیارد دلار سرمایه جذب کند.
چگونه عرضه اولیه ارز دیجیتال بخریم ؟
برای خرید عرضه اولیه ارز دیجیتال اولین نکته، توجه به نوع عرضه اولیه می‌باشد. شرکت در عرضه اولیه صرافی‌های متمرکز و غیرمتمرکز بسیار ساده است. شما می‌توانید با ساخت حساب کاربری در هر صرافی اقدام به خرید عرضه اولیه نمایید. ثبت‌نام در صرافی‌های غیرمتمرکز بسیار ساده و برای همه افراد از هر کشوری آزاد می‌باشد. در این صرافی‌ها شما نیازی به تایید هویت نخواهیدداشت و داشتن کیف پول ارزهای دیجیتال به تنهایی برای فعالیت در آنها کافی خواهدبود. برای ثبت‌نام در صرافی ارزهای دیجیتال متمرکز مثل بایننس یا کوین‌بیس شما نیاز به تایید هویت دارید. با توجه به محدودیت‌های موجود، ثبت‌نام در صرافی‌های متمرکز خارجی با مشکل همراه است.
برای خرید عرضه اولیه ارز دیجیتال که توسط شرکت معرفی گردیده اما در صرافی‌ها نیست، باید به سفیدنامه یا سایت پروژه مراجعه نمایید در این دو منبع، اطلاعات جامع در مورد نحوه ثبت‌نام و خرید عرضه اولیه موجود می‌باشد. معمولا اکثر این عرضه اولیه‌ها در سایت شرکت انجام می‌گردد شما می‌توانید برای خرید از ارزهای دیجیتال یا ارزهای فیات استفاده نمایید.
عرضه اولیه ارز دیجیتال فرصت مناسبی برای سرمایه‌گذاران فراهم نموده تا بتوانند در فعالیت توسعه‌دهندگان و شرکت‌های بزرگ سهیم باشند. شرکت در ICO یک شمشیر دولبه است که هم می‌تواند سود زیادی نصیب سرمایه‌گذار نمایدو هم کل سرمایه او را از بین ببرد. بنابراین، حتما قبل از شرکت در تامین مالی پروژه‌های مختلف، به طور کامل آنها را بررسی و به نکات ذکر شده در این مقاله توجه نمایید.
2- (Initial Exchange Offering ) IEO
نوع دوم عرضه اولیه با نام IEO شناخته می‌شود که به معنی عرضه اولیه در بستر صرافی‌های متمرکز می‌باشد.
عرضه اولیه صرافی (Initial Exchange Offering | IEO )، در واقع همان عرضه اولیه ارز دیجیتالبوده که در بستر صرافی‌های ارزهای دیجیتال انجام می‌گردد. عرضه اولیه صرافی برخلاف اینکه هزینه‌های زیادی به توسعه‌دهندگان بلاک چین تحمیل می‌کند، مزایای زیادی برای آنها دارد. علاوه بر توسعه‌دهندگان ارز دیجیتال، شرکت در IEO برای سرمایه‌گذاران نیز مزایای زیادی دارد. در ادامه، مزایا و معایب آن را بررسی می‌نماییم. برای آگاهی از لیست عرضه اولیه ارزهایی که در صرافی‌های مختلف انجام می‌گردد، می‌توانید به سایت صرافی مراجعه و اطلاعات کامل پروژه را دریافت و مطالعه نمایید.
مزایای IEO
مهمترین مزیت IEO ایجاد اعتماد و امنیت برای سرمایه‌گذاران می‌باشد. وقتی پروژه‌ای در یک صرافی بزرگ عرضه اولیه گردد، کاربران با درصد بالایی می‌توانند به آن اعتماد نمایند. چرا که صرافی‌ها برای اینکه اقبال عمومی به بستر خود را حفظ کنند، با وسواس بیشتری سکه‌ها را بررسی می‌کنند. علاوه بر این، امنیت توکن‌ها و توزیع آنها نیز توسط صرافی تامین می‌گردد که این خود نیز اعتماد به عرضه اولیه را بالا میبرد. مزیت دیگر عرضه اولیه صرافی برای کاربران این است که شما تنها با ثبت‌نام در یک سایت می‌توانید در چندین عرضه اولیه شرکت کنید.
عرضه اولیه صرافی برای توسعه‌دهندگان هم خالی از مزیت نمی‌باشد. مهمترین نقطه قوت استفاده از IEO عدم نیاز به تبلیغات گسترده از طرف توسعه‌دهندگان و تامین مالی شرکت در سریع‌ترین زمان ممکن است. سرمایه‌گذاران به دلیل اعتمادی که به صرافی‌ها داشته، راحت‌تر در IEO شرکت می‌کنند. علاوه بر این، با انجام IEO توکن برای معامله در صرافی باز می‌شود و توسعه‌دهندگان نیازی به پرداخت هزینه برای لیست‌شدن (Listing ) در صرافی ندارند.
معایب IEO
صرافی‌ها می‌توانند در فرآیند تایید پروژه‌ها دست‌کاری نمایند و پروژه‌های اسکم را به عنوان پروژه‌های ارزشمند ارائه کنند. پس دقت نمایید که عرضه شدن در صرافی لزوما به معنی سالم بودن پروژه نبوده و حتما خودتان پروژه را بررسی نمایید. این اتفاق در صرافی‌های کوچک بیشتر رخ می‌دهد و صرافی‌های بزرگ معمولا این کار را انجام نمی‌دهند.
عرضه اولیه یک ارز دیجیتال برای توسعه‌دهندگان هزینه‌هایی در پی دارد. صرافی‌ها برای اینکه یک پروژه را عرضه کنند، مقادیر قابل توجهی از سکه‌های شبکه و مبلغ هنگفتی از ارزهای معتبر دیگر مثل بیت‌کوین را از مدیران پروژه‌ها دریافت می‌نمایند. برای شرکت‌های نوپا طی کردن این مسیر معمولا با دشواری روبه‌رو است.
3- (Initial Decentralized Offering ) IDO
IDO نوع سوم عرضه اولیه است که با استفاده از بستر صرافی‌های غیرمتمرکز انجام می‌گردد.
تعداد و قیمت ارزهای ارائه شده در عرضه اولیه می‌تواند ثابت باشد یا اینکه با توجه به تعداد شرکت‌کنندگان تعیین گردد. دقت نمایید که عرضه اولیه ارز دیجیتال به صورت پولی انجام می‌شود. بنابراین قبل از شرکت در هر عرضه اولیه، ابتدا از اعتبار پروژه آگاه شوید. عرضه اولیه ارائه شده توسط صرافی‌های متمرکز معمولا اعتبار بیشتری دارند چراکه مدیران صرافی برای عرضه توکن، ویژگی‌های پروژه را بررسی می‌نمایند
صرافی‌های ارز دیجیتال به دو صورت متمرکز و غیرمتمرکز فعالیت می‌نمایند صرافی غیر متمرکز(Decentralized Exchange ) ، بر بستر بلاک چین و به صورت غیرمتمرکز فعالیت می‌کند. بنابراین مدیریت آن بر عهده شخص خاصی نبوده و کلیه فعالیت‌ها توسط قراردادهای هوشمند انجام می‌گردند. از آن‌جایی که یکی از مهمترین اهداف ایجاد بلاک چین، غیرمتمرکز کردن فعالیت‌ها می‌باشد، استفاده از صرافی‌های غیرمتمرکز بین سرمایه‌گذاران روز به روز در حال گسترش است.
صرافی‌های غیرمتمرکز بیشتر خدماتی را که صرافی‌های متمرکز ارائه می‌نمایند بر بستر خود ایجاد کرده‌اند. یکی از این خدمات راه‌اندازی عرضه اولیه می‌باشد. در صرافی غیرمتمرکز، توسعه‌دهندگان با قرار دادن اطلاعات مربوط به عرضه اولیه در سیستم قرارداد هوشمند اقدام به برگزاری عرضه اولیه می‌نمایند. در مقایسه با عرضه اولیه ارز دیجیتال، IDO سه مزیت عمده دارد.
- تامین نقدینگی در این روش در کم‌ترین زمان ممکن انجام می‌گردد.
- بلافاصله پس از اتمام عرضه اولیه، امکان معامله رمزارز فراهم می‌شود.
- هزینه اولیه برای راه‌اندازی آن کمتر است.
4-(Fan Token Offering )FTO
عرضه اولیه فن توکن‌ها (Fan Token Offering | FTO ) فرآیندی است که در آن بخش از توکن‌های هواداری باشگاه با یک قیمت ثابت به فروش می‌رسد. این نوع عرضه اولیه مشابه با سایر انواع عرضه اولیه ارز دیجیتالمی‌باشد با این تفاوت که در زمان‌های مختلف و با قیمت‌های متفاوت تکرار می‌گردد و تنها در بستر سایت Socios.com در دسترس است. پس از عرضه اولیه، توکن‌ها علاوه بر این سایت در سایر صرافی‌های ارز دیجیتال مانند بایننس قابل خرید و فروش هستند.
تفاوت های ICO ، IPO و ICCO
زمانی که فناوری ارزهای دیجیتال و بلاک چین مطرح شدند، واژه‌های جدیدی مثل کوین، توکن، پیش‌فروش، فروش‌جمعی و غیرمتمرکزسازی نیز به فرهنگ لغات اصطلاحات علمی ما اضافه شدند. از واژه‌های جدیدی که این روزها برای سازمان‌ها، پروژه‌ها و افراد بسیار جذاب شده می‌توان به ICCO ،ICO و IPO اشاره نمود. این اصطلاحات به لحاظ سمعی به یکدیگر شبیه بوده و برخی آنها را یکسان می‌پندارند اما در حقیقت تفاوت‌های بنیادین باهم دارند.
مفهوم عرضه‌ی اولیه سکه یا (Initial coin offering ) که به اختصار ICO خوانده می‌شود، نخستین بار با پیدایش ارزهای دیجیتال به وجود آمد. عرضه اولیه سکه (ICO ) راهی برای سرمایه‌گذاری جمعی (crowdfunding ) استارتاپ‌ها می‌باشد که شامل ایجاد و فروش توکن‌ها می‌گردد. این توکن‌ها برای جمع‌آوری سرمایه‌ی اولیه‌ی مورد نیاز برای راه‌اندازی یک پروژه به فروش می‌رسند.
عرضه‌ی اولیه‌ی کوین قابل تبدیل یا (Initial Covertible Coin Offering ) که به اختصار ICCO خوانده می‌شود، پس از عرضه‌ی اولیه‌ی سکه (ICO ) قرار میگیرد و مربوط به تقسیم سهام یک شرکت بر مبنای توکن‌های خریداری شده در مرحله‌ی پیش‌فروش می‌باشد. IPO و یا Initial Public Offering فرآیند عرضه‌ی اولیه‌ی سهام یک شرکت برای اولین بار در بورس با هدف جذب سرمایه و توسعه می‌باشد.
در اینجا برخی از تفاوت‌های بنیادین این سه مفهوم عنوان گردیده‌است.
1-استراتژی
استراتژی اصلی ICO، جذب سرمایه‌ی اولیه برای پروژه و ورود به بازار می‌باشد. مخاطب ICO اغلب استارتاپ‌ها هستند در حالی که IPO مربوط به زمانی می‌شود که یک شرکت به لحاظ مالی به ثبات رسیده و می‌خواهد سهامش را برای رشد و جذب سرمایه‌ی بیشتر در بازار عمومی، عرضه نماید
از تعاریف چنین استنباط می‌شود که ICCO ترکیب ICO و IPO است. پس از ICO، و جذب سرمایه‌ی اولیه، سهام شرکت بر حسب توکن‌های خریداری شده تقسیم می‌گردد که به این فرایند ICCO می‌گویند.
2-مستندات
زمانی که یک شرکت از طریق IPO، سهامش را عمومی می‌نمایند، باید یک سند قانونی به نام دفترچه‌ی شناسانگر (prospectus) تهیه کند. این سند یک اعلان قانونی حاوی اطلاعات کلیدی شرکت و IPO بوده و با استانداردهای شفاف‌سازی سازگار می‌باشد. ازطرف دیگر ICO نیاز به هیچ گونه سند قانونی ندارد. ICO ها تنها یک گزارش اولیه (White Paper ) راجع به پروژه و اهداف اولیه آن است. white paper برای iCOها الزامی نیست اما دفترچه‌ی شناسانگر برای IPO الزامی می‌باشد.
3-اعتبار
یک شرکت برای اینکه بتواند سهامش را در IPO تقسیم نماید، باید یک سری پیش‌نیازها از جمله رکوردهای مربوط به جریان درآمدی تایید شده توسط یک شرکت حسابداری معتبر را داشته باشد. در ICO شرکت‌ها مجبور نیستند چهارچوب نظارتی خاصی را دنبال نمایند. بیشتر ICOها تنها یک Whitepaper دارند که آن هم اجباری نمی‌باشد. با ICCO، اعتماد سرمایه‌گذار به پروژه و افزایش ارزش سهام آن بیشتر می‌گردد.
4-مدت زمان اجرا
عرضه‌ی اولیه‌ی سهام (IPO ) یک فرآیند طولانی بوده و ممکن است تا ۶ ماه طول بکشد که دلیل آن الزام رعایت فرآیندهای قانونی است. ICO بسیار کوتاه‌تربوده و مدت زمان آن وابسته به ماهیت پروژه می‌باشد. زمانی که شرکتی یک white paper و یا یک قرارداد هوشمند را منتشر می‌نماید، می‌تواند کار خود را را با فروش جمعی شروع کرده که مدت زمان فروش بستگی به پروژه و درجه‌ی سختی آن دارد اما معمولا ۱ ماه به طول می‌انجامد. ICCO معمولا ۲ الی ۳ سال پس از ICO، انجام می‌گردد.
5-مخاطب
عرضه‌ی اولیه‌ی سهام (IPO ) با نهادهای سرمایه‌گذاری همچون بانک‌ها انجام شده و تنها بخش کوچکی از فرایند به سرمایه‌گذاران خرد مربوط می‌گردد. از سوی دیگر ICO مخاطب عام دارد و شما برای اینکه مخاطب آن باشید تنها کافی است ارز دیجیتالی مانند بیت کوین و یا اتریوم داشته باشید که قابل تبدیل به توکن ICO مشخصی باشد. تمام افراد به ویژه آنهایی که در iCO سرمایه‌گذاری کرده‌اند مخاطب ICCO نیز هستند. با وجود اینکه ICO ،ICCO و IPO فرآیندهای مشابهی به نظر می‌رسند، در واقعیت متفاوت بوده و به صورت کلی هر سه فرآیند به توسعه‌ی یک شرکت کمک زیادی می‌نمایند
